کابل زیر دریا ( submarine cable )

کابل ارتباطی زیردریایی ( Submarine communications cable) کابلی مستقر در بستر دریا و میان دو ایستگاه زمینی است که انتقال سیگنال‌های مخابراتی یا انتقال برق را در امتداد اقیانوس ممکن می‌سازد.
اولین کابل‌های ارتباطی زیردریایی در دهه ۱۸۵۰ برای انتقال ترافیک تلگراف ساخته و نصب شدند. نسل‌های بعدی کابل، برای انتقال ترافیک تلفن و سپس انتقال داده نصب شدند. کابل‌های مدرن از فناوری فیبر نوری برای انتقال داده‌های دیجیتال استفاده می‌کنند که شامل: تلفن، اینترنت و ترافیک داده‌های خصوصی است.

در تصویر زیر نقشه فیبر نوری در زیر دریا ها و آقیانوس های جهان را مشاهده می کنید.

             

امروزه کابل‌های زیر دریایی روز به روز در حال تکامل هستند و این کابل‌ها با ساختمان‌های متنوع به شرح زیر ساخته و بهره برداری می‌شوند:

               

این کابل‌ها بایستی خصوصیات زیر را همواره داشته باشند:

از دیگر خصوصیات این کابل‌ها به طول یک تکه و بدون استفاده از مفصل آن‌ها میتوان نام برد. همچنین گاهاً با توجه به حساسیت این کابل‌ها آن‌ها را با دو یا حتی سه لایه آرمور (محافظ مکانیکی) تولید می‌نمایند.

                             

کاربرد کابل های زیر دریایی: